Boeing C-17 Globemaster III. Cud inżynierii lotniczej

Boeing C-17 Globemaster III. Cud inżynierii lotniczej

Boeing C-17 Globemaster III to ciężki wojskowy samolot transportowy dalekiego zasięgu opracowany przez McDonnell Douglas w latach 1980–1990 dla Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (USAF), obecnie producentem jest Boeing Integrated Defense Systems. C-17 ma flagę amerykańskiego McDonnell Douglas / Boeing IDS; pierwszy lot odbył się 15 września 1991 roku.

C-17 Globemaster III jest używany jako samolot do szybkiego transportu wojsk i zaopatrzenia do taktycznych misji transportowych, ewakuacji medycznej, transferu wojsk powietrznodesantowych i startu ze spadochronem. (102 w pełni wyposażonych spadochroniarzy). C-17 nieprzerwanie dostarcza zaopatrzenie bazom operacyjnym i żołnierzom w walce. Wydajność i elastyczność C-17 zwiększa wydajność globalnego systemu transportu lotniczego i transportu w USA.

C-17 jest obsługiwany od 1993 r. Przez Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych, brytyjskie Królewskie Siły Powietrzne, Królewskie Australijskie Siły Powietrzne i Siły Kanadyjskie, 6 NATO, Katar, Zjednoczone Emiraty Arabskie i Indie. C-17 został stworzony, aby zastąpić C-30 Hercules.

Na początku lat 80., wybierając zwycięską propozycję McDonnell Douglas, samolotu C-17A Globemaster III, uzgodniono, że powinien on mieć ostrzejsze skrzydła, większy rozmiar i mocniejsze silniki, aby wykonywać całą pracę innych modeli ( C-141, C-5 Galaxy). Rozwój trwał do grudnia 1995 r., Roku, w którym podpisano umowę produkcyjną na dużą skalę. Następnie Boeing kupił McDonnell Douglas.

W ostatnich latach wzrosły rozmiary i waga zmechanizowanych jednostek w Stanach Zjednoczonych, co oznacza wzrost zdolności transportowych, aby sprostać temu zapotrzebowaniu i przestrzegać udziału w zbrojnych przygodach, misjach pokojowych lub humanitarnych. Ładowność wynosi 77 500 kg, jest to jedyny samolot, który może przewieźć gigantyczny zbiornik M1 Abrams o długości 10 mi wadze 70 000 kg.

C-17 jest napędzany przez 4 całkowicie odwracalne silniki, F117-PW-100 (silniki Pratt and Whitney PW2040 używane w Boeing 757), każdy silnik ma ciąg 180 kN (18 343 kgf, 40 440 lbf). Samolot obsługuje minimum 3 osoby (pilot, drugi pilot i kierownik ładunku). Ładunek jest wprowadzany do C-17 przez duże tylne drzwi, które umożliwiają dostęp do sprzętu kołowego (pojazdów, przyczep itp.) Lub ładunków na paletach. W ewakuacji medycznej można przewieźć 36 noszy i 54 ambulatoryjnych. W pojazdach bojowych czołg M1 Abrams lub 3 opancerzony Stryker 8 × 8 lub 6 opancerzony 4 × 4 Strażnik M1117.

Maksymalne obciążenie C-17 wynosi 77 500 kg, a maksymalna masa startowa 265 350 kg. Przy obciążeniu 72600 kg, wysokości przelotowej 8500 mi zasięgu 4848 km w pierwszych 71 jednostkach i 5200 km w nowych, mają dodatkowy zbiornik paliwa na środku skrzydeł. Prędkość przelotowa wynosi około 833 km / h (0,74 macha). C-17 jest przeznaczony do pracy na torach o długości 900 mi szerokości 27 m, może też pracować na nieutwardzonych torach.

We wrześniu 2013 roku Boeing ogłosił na rok 2015 koniec produkcji modelu C-17. Całkowita produkcja wyniosła 2381 sztuk. Koszt jednostkowy produkcji wyniósł 218 mln USD (w 2007 r.), Koszt za godzinę lotu jest większy niż 20 000

Długość samolotu wynosi 53 m (173,9 stopy), rozpiętość skrzydeł: 51,8 m (169,8 stopy) i wysokość: 16,8 m (55,1 stopy). Masa pusta wynosi 128 100 kg (282 332,4 lb). Pojemność paliwa wynosi 134 556 litrów; przy prędkości rejsowej 830 km / h (516 MPH) ma pułap lotu 13 716 m (45 000 stóp). Stosunek push / weight wynosi 0,277; zdjąć, czego potrzebujesz 2316 m (7600 stóp) przy pełnym obciążeniu; długość lądowania wynosi 1060 m (3500 stóp).

Referencje

Boeing C-17 Globemaster III

https://es.wikipedia.org/wiki/Boeing_C-17_Globemaster_III